Yeh, we hebben 12.000 leerkrachten te kort

Van de week hoorde ik geweldig nieuws op het journaal. Over een aantal jaar hebben we 12.000 leerkrachten tekort.

Yes dacht ik!!

En waarom ben ik daar nu zo blij om……, omdat ik daardoor hoop krijg dat er eindelijk iets gaat veranderen. Dat we snappen dat we een andere richting op mogen met elkaar.

We zijn de laatste jaren in mijn optiek een weg ingeslagen die niet heeft gewerkt. Ik was één van de eerste PABO lichtingen. Want, had iemand bedacht, de specialistische kennis over het jonge kind, ach dat kan wel gecombineerd in mijn persoontje. Ik moest ook 50 liedjes op do, re, mi, kunnen zingen en spelen op een instrument, want ach de specialistische kennis van een muziekdocent dat kon wel in mijn persoontje. Handvaardigheid lesje geven, ach dat kan toch iedereen, dus stop er maar bij in mijn persoontje. En als je nu ook nog even gymles geeft, dan kan er wel bij in mijn persoontje.

Ik hou van kinderen, sterker nog, als vierjarige wist ik dat mijn missie leren aan kinderen was. Dus deed ik er nog een specialisatie speciaal onderwijs bij. Ja, in mijn tijd was dat nog een specialisatie. Totdat iemand bedacht dat alle kinderen best wel dezelfde begeleiding in dezelfde klas konden krijgen bij dezelfde leerkracht. Samen naar school klinkt goed toch?

Al na twee jaar wist is dat ik in dit systeem niet gelukkig ging worden. En in de loop der jaren (25 jaar later) is het systeem niet veranderd, de taakstelling wel. Een taakstelling waar steeds meer leerkrachten op afhaken.

Als je er nu even op afstand naar kijkt, dan zou toch ieder weldenkend mens moeten snappen dat je al die specialismen niet in één leerkracht kunt krijgen. Dat dit tot problemen gaat leiden. Dat leerkrachten overvraagd zijn, kinderen te kort komen, ouders wankelen.

Echter waar problemen zijn, kunnen ze opgelost worden. Dus vragen we meer geld. Want als we meer geld krijgen, dan kunnen we het opeens wel allemaal aan. Toch??? Nou, mijn inziens verandert geld niks. Je gaat je echt niet meer gewaardeerd voelen hoor, waardering komt uit mensen. Je gaat echt niet minder druk voelen, minder druk krijg je als je verantwoordelijkheid kunt delen. Maar de wens voor gelijkwaardige behandeling met het VO zeker begrijpelijk.

Wellicht is het tijd dat de leerkracht opstaat en zegt: ik kan dit takenpakket niet en ik wil dit zo ook niet kunnen, want het is niet goed voor mij, niet goed voor het kind, niet goed voor de ouders, niet goed voor de maatschappij. Ik wil wel aan kinderen leren, ik wil wel er voor kinderen zijn, ik wil wel samenwerken met ouders, maar niet op deze manier..

Maar hoe dan wel en hoe is er snel een tussenstap te maken?? Want dat het tijd voor een ander systeem is: dat is mij heel duidelijk. Gelukkig zijn er allerlei geweldige initiatieven zoals het Magisterium van Conrad van Pruijsen. Ik sprak met hem en Jeannet Uiterwijk (kindercoach en ZaaiGoed trainer) over het onderwijsprobleem. Ook zij zien het belang om het onderwijs op kort termijn anders te organiseren. Hoe kunnen wij de huidige problemen het hoofd bieden? Wat kunnen wij op korte termijn realiseren?

Allereerst:

Probleem 1: leerkrachten te kort
Probleem 2: specialisten gebrek
Probleem 3: eenzijdige kijk, want kinderen zijn niet alleen hoofd, kinderen zijn ook hart en handen. Het is niet alleen van belang dat we ze kennis overdragen, maar ook leren hoe ze ontwikkelen en hoe met anderen en zichzelf om te gaan.

Oplossing: een OCE: (oke) Ontwikkelings Centrum voor Educatie:
Verdeel de lasten, breng specialisme in, redelijk gelijke kosten.

OA= Onderwijsassistent

30 kids                    30 kids                20 kids          20 kids             20 kids

Hierdoor kan de leerkracht die het leuk vindt om kennis over te dragen, weer doen waar hij/zij goed in is. De leerkrachten die zijn vertrokken kunnen weer terugkomen, als leerkracht of wellicht als coach omdat ze ontdekt hebben dat ze het leuker vinden om met kinderen op sociaal-emotioneel vlak te werken dan kennis over te dragen. Dan zijn er specialisten die met ouders kunnen communiceren en is er meer tijd voor het kind.

En dat je specialist bent wil niet zeggen dat je alleen maar jouw specialisme geeft, samenwerken daar ligt de sleutel. En zeg nu eerlijk, letters kun je leren bij de leerkracht, letters kun je springen bij de lifecoach en letters kun je voelen bij de kindercoach. Verschillende specialisten, grotere impact.

Natuurlijk vraagt dit een andere houding van de leerkracht, want de coaches komen jou niet ONDERSTEUNEN. Waarom zouden ze? Jij hebt geen hulp nodig. Jij bent goed waarin jij goed bent. Zij hebben een eigen specialisme, er is complete gelijkwaardigheid en verantwoordelijkheid. En ook al kan dit in de wetgeving nog niet op kort termijn geregeld zijn. Het gaat om de houding op de werkvloer. Ieder zijn eigen specialisme. Met elkaar en naast elkaar. Dan ga je lastenverlichting ervaren, dan kan plezier weer terugkomen, dan komt er ruimte.

En natuurlijk mag het management van een school ook anders. Gewoon iets anders organiseren maar groter resultaat. Want ook de team leider heeft alles in zich moeten verenigen: van beleidsmedewerker, tot financiële ondernemer , tot coach.

Leerkrachten samen met T.E.A.M.

T = Tutor (volwassenen coach = leerkrachten en ouders)

E = Educator (RT, logopedist e.d.)

A = Administratief

M = Manager (school cijfers)

Wellicht lees je dit en gebeurt er van alles met je. Word je geraakt of ben je het ergens niet mee eens? Goed zo!! En gebruik die energie nu niet om allerlei vervelende reacties te gaan plaatsen of je hele bak leeg te gooien die zo vol zit, daar hebben we niet zoveel aan. Gebruik deze energie om verandering in te zetten.

En natuurlijk staan de beste stuurlui aan wal. Maar er moet iets veranderen en dat lukt niet “alleen” met een hoger salaris. Dat lukt door schoolbesturen die buiten het systeem gaan denken en open gaan staan voor andere ideeën. (ga gewoon eens een gesprek aan met Conrad!) Schoolbesturen die met leerkrachten echt gaan samenwerken en praten.

Dat lukt door leerkrachten die gaan staan voor inhoud en niet alleen voor geld. Leerkrachten die met specialisten willen samenwerken. Die echt vanuit gelijkwaardigheid een team willen vormen.

En wellicht zie je iets in dit bovenstaand idee, zorg dat je dat eruit haalt, verder denkt en weer in je kracht komt te staan.

En wat we niet mogen vergeten is dat in het systeem mensen zitten. Mensen (leerkrachten, coaches, kinderen, ouders) die het nodig hebben om in een gezamenlijke taal met elkaar te praten. Begrijpen waarom ze doen zoals ze doen en dat de ander dat ook doet. Wellicht dat ik dan toch alsnog een bijdrage lever aan het onderwijs met ZaaiGoedZaaiGoed is een gemeenschappelijk ontwikkelingstaal voor kinderen en volwassenen. Je krijgt boodschappen mee die je versterken en praat je dezelfde taal waardoor leerkrachten, coaches, kinderen en ouders elkaar beter verstaan.

🙂

Want mijn belang is dat als ik later groot ben  , ik graag oma wil worden en dan zou het geweldig zijn wanneer mijn kleinkinderen naar een ander onderwijssysteem kunnen welke veel meer aansluit bij de wereld van nu en wat zij nodig hebben om te kunnen groeien naar de personen die zij willen worden. En zij de wereld weer een klein beetje mooier kunnen maken.

Ik wens alle schoolbesturen en leerkrachten heel veel wijsheid, moed en kracht toe de komende jaren. We hebben jullie heel hard nodig!

Scroll to Top